Weganizm jest stereotypowo utożsamiany z dietą, bo o diecie najwięcej się mówi. Jemy w końcu parę razy dziennie. A o etyce myślimy tylko od czasu do czasu.

Nie lubimy słowa „eksploatacja”, kiedy po prostu robimy zakupy na obiad. Ono jest takie duże i jakby na wyrost. A jednak jest na swoim miejscu.

Pierwsi weganie zaczęli od niejedzenia mięsa, ale stali się weganami, bo zauważyli arbitralność wegetarianizmu.

Kiedy tylko Stefan otworzył oczy, oblał go zimny pot. To miał być kolejny dzień heroicznej walki z ochotą na kurczaka i jajecznicę. Czy tak postrzegany jest weganizm?

Goryl Harambe zginął 28 maja 2016 roku, na wybiegu ogrodu zoologicznego w Cincinnati. Ogrom reakcji czyni jego śmierć symbolem niejednoznacznym.

Co jest drogie, co jest tanie, a co nic nie kosztuje. Rozbierzmy stereotyp o drogim weganizmie na części pierwsze.

Pamiętacie jeszcze Harambe, goryla zastrzelonego w amerykańskim zoo? Zastanówmy się przez chwilę nad ogrodami zoologicznymi.

Cześć, pochodzę z książki Douglasa Adamsa „Restauracja na końcu Wszechświata”. Byłam tam kelnerką i oferowałam swoje ciało na obiad - przywitała się krowa.

Pies to przyjaciel człowieka. Przyjaciół się nie zjada. Co innego znajomy lub obcy. Wróć. Czy coś poszło nie tak?

Można wspierać kampanię antyfutrzarską i równocześnie jeść jajka od zwierząt dręczonych w bardzo podobny sposób jak lisy czy norki. Czy formuła kampanii do tego się przyczynia?

Czy wegański równa się wegetariański? Spójrzmy na menu restauracji, na przykład w podróży pociągiem.

Jeśli aktywizm, działanie prospołeczne, chcemy rozciągnąć na długie lata, a nie zakończyć po pół roku, musimy nauczyć się radzić sobie ze stresem.