Dlaczego lewica odrzuca prawa zwierząt? Czy dlatego, że lewicowcy nie stronią od kurzej piersi i jajecznicy? A może są jeszcze inne powody i czy są słuszne? Pyta politolog Will Kymlicka

Są celebryci i są aktorzy. Są tacy, którzy tylko zarabiają na roślinnym jedzeniu i są weganie. Jest źle i jest dobrze wykorzystywana sława.

Działając na rzecz praw zwierząt chcemy wykorzystać różne środki wyrazu. Czy analogie do zbrodni na ludzkości są tu zasadne i dopuszczalne?

Czy sprawdzenie składu wystarczy, by stwierdzić wegańskość produktu? Co z testami na zwierzętach? I czym jest a czym nie jest czystość ideologiczna?

Nie ma nic dziwnego w łączeniu feminizmu i weganizmu, ale skoro wciąż w środowisku prozwierzęcym weganizm jest rzadkością, takie żądania wobec feminizmu mogą być przedwczesne.

Wielokulturowość, prawa mniejszości i teoria obywatelstwa - to filtr, przez który przechodzą prawa zwierząt w filozoficznej książce "Zoopolis".

Różne formy dyskryminacji wzajemnie się wzmacniają, a przemoc dotyka zarówno zwierząt jak i ludzi. Jaki sens ma posługiwanie się mizoginią w obronie zwierząt?

Wpis gościnny. Moja koleżanka Janina Cuper, która interesuje się prawami zwierząt napisała recenzję książki prawnika i filozofa Gary'ego Francione'a i prawniczki Anny Charlton.

Tom Regan prawa zwierząt rozumiał w analogii do praw człowieka, a więc uznawał przede wszystkim, że zwierzęta nie mogą być traktowane jak rzeczy.

Goryl Harambe zginął 28 maja 2016 roku, na wybiegu ogrodu zoologicznego w Cincinnati. Ogrom reakcji czyni jego śmierć symbolem niejednoznacznym.