etyka

Albo weganizm jest dla wszystkich, albo dla nikogo. Nie tylko dla ascetów czy dla poetów. Nie jedynie dla cyklistów czy ekstremistów. Ma być dla wszystkich!

Dylemat płonącego domu ma nas do często czegoś przekonać. Ale czy zawsze to jest dylemat i czy to my sami nie jesteśmy czasem podpalaczami?

Kiedyś słuchałam ich zabawnych podcastów. W 2010 roku wydali książkę i zniknęli. Dziś pytam, na ile książka o życiu w niewegańskim świecie jest wciąż aktualna.

Ornitolog, szef Azylu dla Ptaków, dyrektor zoo, myśliwy i nieweganin, Andrzej Kruszewicz napisał książkę o hipokryzji wobec zwierząt. Spowiedź grzesznika? Nic z tych rzeczy.

Cieszę się, że postępowy polski tygodnik katolicki poświęcił wydanie specjalne zwierzętom, choć daleko mu do poważnej krytyki eksploatacji zwierząt przez człowieka.

Na ile potrafimy i chcemy dostrzec pragnienia i wolę zwierząt będących pod naszą opieką? W „Zoopolis” Sue Donaldson i Will Kymlicka zastanawiają się nad sprawczością zwierząt.

Z prawami człowieka jest ten kłopot, że choć stanowią ważne narzędzie w walce o sprawiedliwość dla ludzi, to nie wyczerpują tematu krzywdy i sprawiedliwości, który dotyczy innych istot.

Wielokulturowość, prawa mniejszości i teoria obywatelstwa - to filtr, przez który przechodzą prawa zwierząt w filozoficznej książce "Zoopolis".

Chyba nikt, tak jak Sherry Colb, nie potrafi z uwagą, dokładnością, cierpliwie i inteligentnie odpowiadać na nieśmiertelne pytania zadawane weganom.

Jakie "odmiany" weganizmu są akceptowane? Jak weganizm bywa dziś promowany, postrzegany i wykorzystywany? I jak zniekształca się podejście etyczne, żeby było niemile widziane?