mity/stereotypy

W dzisiejszych niespokojnych czasach, gdy za każdym rogiem może czaić się człowiek, który bezpardonowo wręczy nam prowegańską ulotkę, dobry kurs samoobrony na pewno się przyda.

Znajoma, wiedząc, że jestem weganką, zapytała mnie, gdzie może zjeść bezglutenowy obiad. Coś złego stało się z promocją weganizmu, który dziś kojarzy się głównie z dietą (cud).

Katolicy jedzą wszystko (no prawie). Żydzi i muzułmanie mają swoje ograniczenia. Weganie wielu rzeczy nie jedzą, zatem muszą być kolejną religią. Nie tak szybko.

Weganizm jest stereotypowo utożsamiany z dietą, bo o diecie najwięcej się mówi. Jemy w końcu parę razy dziennie. A o etyce myślimy tylko od czasu do czasu.

Kiedy tylko Stefan otworzył oczy, oblał go zimny pot. To miał być kolejny dzień heroicznej walki z ochotą na kurczaka i jajecznicę. Czy tak postrzegany jest weganizm?

Co jest drogie, co jest tanie, a co nic nie kosztuje. Rozbierzmy stereotyp o drogim weganizmie na części pierwsze.

Pies to przyjaciel człowieka. Przyjaciół się nie zjada. Co innego znajomy lub obcy. Wróć. Czy coś poszło nie tak?