recenzja

Jak dobrze znamy nasze psy? Czy są momenty, kiedy je przeceniamy? A może są też chwile, gdy nie doszacowujemy ich umysłowych możliwości? Co wiemy o umysłach zwierząt?

Ten poradnik wyjaśni w jaki sposób organizacje społeczne mogą korzystać z Ustawy o ochronie zwierząt, by skutecznie pomóc przynajmniej niektórym zwierzętom.

Wkurza mnie szkodliwy mit mięsożernej ludzkości. Rozkłada go na łopatki socjolog Jarosław Urbański w książce „Społeczeństwo bez mięsa”.

Ornitolog, szef Azylu dla Ptaków, dyrektor zoo, myśliwy i nieweganin, Andrzej Kruszewicz napisał książkę o hipokryzji wobec zwierząt. Spowiedź grzesznika? Nic z tych rzeczy.

Cieszę się, że postępowy polski tygodnik katolicki poświęcił wydanie specjalne zwierzętom, choć daleko mu do poważnej krytyki eksploatacji zwierząt przez człowieka.

Na ile potrafimy i chcemy dostrzec pragnienia i wolę zwierząt będących pod naszą opieką? W „Zoopolis” Sue Donaldson i Will Kymlicka zastanawiają się nad sprawczością zwierząt.

Wielokulturowość, prawa mniejszości i teoria obywatelstwa - to filtr, przez który przechodzą prawa zwierząt w filozoficznej książce "Zoopolis".

Intencja implementacyjna brzmi skomplikowanie, ale to prosta technika, która pomaga wprowadzać w życie obrane cele. I ma podstawy naukowe!

Chyba nikt, tak jak Sherry Colb, nie potrafi z uwagą, dokładnością, cierpliwie i inteligentnie odpowiadać na nieśmiertelne pytania zadawane weganom.

Choć na spotkaniu „Dlaczego feministki powinny walczyć o prawa zwierząt” mówiono o ważnych i ciekawych rzeczach, wielkim nieobecnym okazały się prawa zwierząt i weganizm.