Chyba nikt, tak jak Sherry Colb, nie potrafi z uwagą, dokładnością, cierpliwie i inteligentnie odpowiadać na nieśmiertelne pytania zadawane weganom.

Wegetarianie raz za razem otrzymują w restauracjach propozycję zjedzenia ryby. Czy winna jest głupota kelnerów?

Skoro sprzeciw wobec dyskryminacji powinien być uniwersalny i widoczny w naszym języku, to czy nadszedł czas, by feministki przestały używać języka utrwalającego uprzedzenia wobec zwierząt?

Kiedy hasztagi #gomeat #govegan pojawiają się razem i przestają się wykluczać, to znak, że weganizm staje się segmentem konsumenckim. Gdzie podział się sprzeciw wobec eksploatacji zwierząt?

Dlaczego nie chcę mówić, że zwierzęta "zdychają", choć mówi tak większość ludzi? Bo czuję, że to słowo niesie ze sobą pogardę. Czy stać nas na lepszy język wobec zwierząt?

Jakie "odmiany" weganizmu są akceptowane? Jak weganizm bywa dziś promowany, postrzegany i wykorzystywany? I jak zniekształca się podejście etyczne, żeby było niemile widziane?

Choć na spotkaniu „Dlaczego feministki powinny walczyć o prawa zwierząt” mówiono o ważnych i ciekawych rzeczach, wielkim nieobecnym okazały się prawa zwierząt i weganizm.

Okrucieństwo kojarzy się z sadyzmem, sadyzm z patologią. Okazuje się jednak, że odczuwając do tego odrazę skupiamy się na czubku góry lodowej.

Zwierzę, jako istota zdolna do cierpienia, nie jest rzeczą. Tak, ale tylko na początku ustawy. Potem staje się surowcem, maszyną, towarem. Na papierze i w rzeczywistości. Zróbmy coś z tym!

Psycholog społeczny P.Zimbardo pokazuje jak sytuacja może negatywnie wpłynąć na nasze zachowanie. Czym przezwyciężać efekt Lucyfera? Jak odnieść to do naszego stosunku do zwierząt?

Większość dorosłych popiera eksploatację kur i jest przeciwko eksploatacją norek i lisów. W dzieciństwie kochamy wszystkie zwierzęta. Potem uczymy się wybiórczej obojętności.