Ornitolog, szef Azylu dla Ptaków, dyrektor zoo, myśliwy i nieweganin, Andrzej Kruszewicz napisał książkę o hipokryzji wobec zwierząt. Spowiedź grzesznika? Nic z tych rzeczy.

Cieszę się, że postępowy polski tygodnik katolicki poświęcił wydanie specjalne zwierzętom, choć daleko mu do poważnej krytyki eksploatacji zwierząt przez człowieka.

Na ile potrafimy i chcemy dostrzec pragnienia i wolę zwierząt będących pod naszą opieką? W „Zoopolis” Sue Donaldson i Will Kymlicka zastanawiają się nad sprawczością zwierząt.

Z prawami człowieka jest ten kłopot, że choć stanowią ważne narzędzie w walce o sprawiedliwość dla ludzi, to nie wyczerpują tematu krzywdy i sprawiedliwości, który dotyczy innych istot.

Trudny czy łatwy? Konkretny czy ogólny? Psycholodzy mówią, że im lepiej określimy nasz cel, tym bardziej prawdopodobne, że go osiągniemy. Jak to zrobić?

Wielokulturowość, prawa mniejszości i teoria obywatelstwa - to filtr, przez który przechodzą prawa zwierząt w filozoficznej książce "Zoopolis".

Intencja implementacyjna brzmi skomplikowanie, ale to prosta technika, która pomaga wprowadzać w życie obrane cele. I ma podstawy naukowe!

„Już 4 na 10 Polaków ogranicza lub nie je mięsa”. Zaraz, 4 na 10, czyli 40 procent? Blisko połowa kochającego schabowe narodu nie je mięsa lub je ogranicza?! Trzeba to sprawdzić.

Magiczne myślenie nie działa, ale badania naukowe wskazują, że pozytywne myślenie, wsparte działaniem, może pomóc w realizacji celów.

Pochodzący z innej kultury sposób krzywdzenia zwierząt zawsze wzmacnia uprzedzenia wobec tej części świata i odwraca uwagę od własnego podwórka.

Moją uwagę zwrócił ostatnio artykuł "Dieta wegańska najlepsza dla sportowców". Jednoznacznie pozytywny tytuł to zazwyczaj clickbait, albo zapowiedź nierozsądnej idealizacji.

W świecie miłości wobec jednych i pogardy wobec innych zwierząt, weganizm daje okazję do spójnej postawy szacunku wobec zwierząt niezależnie od gatunku.